Dedegöl Dağlarından gelir gelmez (karnımda kurt var ya)  yerimizde duramayarak eski mekanımız Aladağlar’a aktık: dört arkadaş- ben, Alper Kabran (nam-ı diğer Kobra!), Arif Mithat Amca ve askerden yeni dönmüş olan Güçlü Özen. Cımbar’da geçirdiğimiz bu neşeli bir hafta, adeta bir geleneksel uzun rota tırmanış şenliğine dönüştü!




8 temmuz 2008 tarihinde Güçlü ile beraber Cımbar kanyonu sağ kolda, 15-18 dakika ileride (dar yerden önce) sol duvarda yeni bir geleneksel rota tırmandık: ‘Direkalpin’ (III+, VI- derece, 6 ip boyu  ve 285 m kadar). Öncelikle şahane bir sırt, sonra bir slab ve bir yüzeyle kuleye giden rota, arkadaki dağ keçisi mekanı  yeşil  platoda sonlanıyordu. Çok zorlu olmayan, zevkli ve manzaralı, değişik türde tırmanışlar sunan bir çıkış oldu bu. Çürük ve dik yerleri de eksik değildi tabii. Aynı gün, Alper ve Amca da ‘Müezzin’ rotasının hemen kuzeyindeki arka masifte 4 iplik bir yeni rota tırmandılar: ‘Hain Papaz’ (IV, VI derecelerde, 200 m kadar).




9 temmuz günü ise Alper’le beraber, bu sefer Cımbar kanyonu sağ kolda, 15-20 dakika ilerideki sağ duvarda (zor kayalıktan hemen önce) yeni bir geleneksel rota çıktık: ‘Alpin Botanik’ (V, VII derece, 6 ip boyu ve 150 m kadar). Berbat derecede zor bir açık çatlak-bacayla başlayan ve el- kollarımızı yara bere içinde bırakan rota, kısa ip boyları  ve yan geçişlerle garip kısa slablar, otlu çatlaklar, boşluklu yüzeyler ve sırtlardan gidiyordu! Çürük bloklar ve gevşek taşlar eksik değildi ve ara emniyet eksikliği de vardı… Dedegöl’ün sağlam taşından  sonra ne kadar da göze batıyor bu çürüklük, bazen.

Dinlenme günlerinde ve tırmanış sonrası akşamlarda Çamardı’da yenen kebaplar ve tatlılar toparlanmamızı sağlıyordu….:)




11 temmuz günü  Alper, Amca ve ben, Cımbar’da 2004 yılında Recep İnce’nin açtığı bir geleneksel rota olan ‘Simyacı’yı tırmandık (V, VI+ derecelerde, 5 ip boyu ve 250 m. kadar). Bazı etapları berbat derecede çürük olan bu rotada terletici anlar yaşamadık değil!