Katılımcılar: Hülya Erşah, Mehmet Aksoy, Tayfun Arıkan, Volkan Çakır.

Mart ayı boyunca Uludağ’a gidip tırmanış yapabilmek için uygun havayı kovaladık. Her hafta sonu planımız buydu fakat ya lodos vardı ya da kar yağışı. Ve bu hafta sonu artık son fırsatımızdı, hava durumu açık ama biraz sıcak bir gün veriyordu. Planımızı yaptık, cumartesi akşam saat 23:00 da İstanbul’dan kendi arabamızla yola çıktık. Gece 03:00 da Uludağ oteller bölgesine vardık. Arabayı uygun bir yere park edip giyindikten sonra saat 04:00 da ay ışığında yürüyüşe başladık. Hepimiz cumartesi günü çalışmıştık ve uykusuzduk, ben gün doğana kadar yolun çoğunu gözüm kapalı kendimi yatağımda uyurken düşünerek yürüdüm. 2 saat sonra güneş doğdu, biz Vollfran madenlerine vardık. Orada çadırlarında uyuyanları görünce kıskandığımı itiraf ediyorum. Binanın içine girip dinlenmek ve kahvaltı yapmak için mola verdik. Oradan ayrılıp tırmanış yapacağımız kulvarların bulunduğu Çanak bölgesine doğru yürümeye devam ettik. Çanağın içine geldiğimizde manzara müthiş güzel ve ürkütücüydü. Bu noktada hangi rotadan çıkacağımıza karar vermemiz gerekiyordu. Tayfun ve benim ilk teknik duvar tırmanışımız olacağı için başlangıç için uygun olacağını düşündüğümüz Rampa rotasını seçtik. Bu noktada emniyet kolanlarını, kramponları, kaskları, karabinleri, ekspres ve pursikleri kuşanarak kazmalarımızı elimize alıp saat 08:00 da tırmanışa başladık. Gece yürürken sert olan kar bizi keyiflendirmişti fakat şimdi nerdeyse dizimize kadar batıyorduk. Hal böyle olunca Rampa rotası yeni başlayan bizler için bile çok kolay olacaktı. Bu yüzden oradan vazgeçip, sağa doğru devam ederek rotayı uzatmaya karar verdik.

Önce biraz yükseldik sonra uzun bir yan geçiş yaptık. Çünkü üzerimizde geçişe olanak vermeyecek büyüklükte kornişler vardı. Yan geçişi sürdürerek çanağın en sağına ulaşıp yükselişe geçtik. Bu yan geçiş sırasında ayaklarımın altından gördüğüm manzaranın tarifi mümkün değil sanırım. Gökyüzünü, dağları ve çok uzaklarda kalan binaları görüyorum. Son 40 m kaldığında kar sertleşti ve kazma saplamak zorlaştı, istasyon kurup ip açarak tırmanışa emniyetli bir şekilde devam ederek, saat 11:15 de rotayı bitirdik. İlk teknik tırmanış deneyimimi başarıyla tamamladım, yukarıya vardıktan sonra uçurumun kıyısına yaklaşıp çıktığım yere bakıp, yaptığım şeye inanamadım. Müthiş keyif aldığım, çok zevkli bir tırmanış oldu. İstasyonları söküp ipi topladıktan sonra inişe geçtik, zaman zaman kayarak hızlı bir şekilde arabaya döndük. Bu güzel tecrübeyi yaşamamı sağlayan ekip arkadaşlarıma çok teşekkür ediyorum.

Hülya ERŞAH