KDK Güneybatı Duvarı tırmanışı sonrası için plan yapmamıştık. Belki Dipsiz gole çıkar, orada birseller yaparız diyorduk. Fakat Dipsizde bu mevsimde su yoktu. O bölgede yapılacak herhangi bir tırmanışa ya Tekepınarı’ndan başlamak gerekirdi, ya da yukarıya su taşımak... İki alternatif de bize pek cazip gelmemişti. KDK tırmanışının yorgunluğu da üstüne binince gözümüzü daha kolay hedeflere cevirdik. En uygun gözüken de İtoturumuydu.
İkimiz de henüz bu zirveye çıkmamıştık. Gecen sene 23 Nisan’daki Emler faaliyeti öncesi 4 kişilik bir ekiple Kuzeyden zirveye iyice yaklaşmış, fakat tırmanışa geç başlama, rotayı bulamama, havanın bozması ve  kararması gibi sebeplerden tırmanışı yarim bırakıp dönmüştüm. Bu sefer hava düzgündü, yeterince de vaktimiz vardı.

Rotaya yakin olmamız sebebiyle sabah fazla acele etmedik. 9:30’da kamptan ayrıldık. Batıdan İtoturumunun Demirkazık kütlesiyle birleştiği boyuna çıkan kulvara girerek yükseldik. Bu kulvarı bulmak çok kolay. Aşağıdan bakınca kulvarı kapayan dev bir kaya görülüyor. Kayayı sağ tarafından geçmek mümkün.
 
Boyuna ulaşıp İtoturumuna bakınca güneye doğru uzanan bir set göze çarpıyor (çantalarımızı boyunda bıraktık). Sağ taraftan bu sete girilip yükseliniyor. Daha sonra set bitiminde 10-15 metre irtifa kaybedip sağdaki bir çatlak-kulvar hattından biraz daha yükseliniyor. Bu kısa kulvar sonrasında yine kısa olan IV derecelik bir etabı geçmek gerekiyor (burada ip açtık). Etabı geçtikten hemen sonra da zirveye ulaşılıyor.

Saat 12:00’de zirvedeydik. Biraz manzara seyredip fotoğraf çektikten sonra inişe geçtik. Saat 14:00’de kamptaydık. Hemen toparlanıp Arpalık patikasından inişe başladık. Dağ evini geçip anayola doğru yürümeye devam ettik. Camardi minibüsünü yakalama hesapları yaparken Akut’tan Nedim Urcan ile karsılaştık. Elektrik kesintisi sebebiyle Akut binasının buzdolabında bozulan yiyecekleri almaya gelmiş. Eksik olmasın bizi Niğde’ye götürmeyi teklif etti. Hemen kabul ettik tabii ki. Akut jig-kamyonetinin kasasında havadar bir yolculuk sonrası Niğde’ye vardık. Çok rahat gelmiştik, ama benim elma ağaçlarına dalma hayalleri yine suya düşmüştü.
 
Herhalde bu tırmanış uzunca bir sure için benim son tırmanışım olacak. Yine de şikayetçi sayılmam. 2006 yılı benim için çıkılan zirveler acısından son derece bereketli geçti (12 faaliyette muhtelif zorluklarda 30 zirve). Bir sene hiç tırmanamasam da gam yemem.