1991 Dünya Şampiyonasının dondurulan (halen biraz donuk ve belirsiz olmalarına rağmen, bizim değineceğimiz noktayı çok güzel gösteriyor) video film görüntüleri önemli bir dersi kuvvetlendirmektedir. Tırmanmak hareket-bağımlı bir spordur. Tekrar ve tekrar açıktı ders. Küçücük hataların ve verim düşüklüğünün birikerek artan etkisinin çok önemli sonuçları oluyor. En iyi, diğerlerinden ciddi biçimde daha kuvvetli olan değildir. En iyi; en az hareket hatası yapandır. Hareket ve pozisyon seçimi ve bunları yaptıkları süratle, diğerlerinden ayrılandır. 

1991 Dünya şampiyonasında bunun nasıl olduğunu görmek için 4 –top finalisti olan François Legrand ile karşılaştıralım. 

A-C fotoğraflarını D-E fotoğraflarıyla karşılaştırın. 16 yaşındaki Pavel Samoiline (SSCB), François’in yanısıra verimli çatı-yatay geçişi yapabilecek tek yarışmacıydı. (D) Fakat, boydan boya geçme serisini tamamlarken, duvara dönük kalmaya çalışarak (E), şiddetle sallandı. Bu sallanma için çok uzun hazırlandı ve ondan sonra dende kurmayla hareketi tamamladığında sol kolu artık eski kuvvetine geri dönemeyecek durumdaydı.(F) Gelecek yıl görüşürüz, Pavel. 

François, bu sorunu iki yolla azalttı. Önce duvardan tamamen seyircilere doğru döndü (B) Bu alışılmamış pozisyon ile kolları çapraz olmadı; böylece Pavel’in sağ elini bıraktığı zamanki gibi sallanmadı. 

Elini bıraktığında, sallanmayı dengelemek ve vücudunu yerleştirirken sol elinin yorgunluğunu aza indirgemek için sağ eliyle, sol bileğini tuttu (C). 

Geçişi kaçırmak, güçlü Guido Kostermeyer'e zaman kaybettiren el değiştirmesi yaptırarak zorladı (G). Geçişten sonra, asılma duvarında ayak tutamaklarının olmayışı alt vücut kontrolünü çok zorlaştırır. Guido dinamik yaparken (J) ulaştıktan sonra besleyemeyeceği küçük ayak tutamakları kullandı (K). Bu da onu asılı olarak çarmıha gerili pozisyonunu yeniden kurmaya zorladı başka bir tükenişi. François bu sorundan dörtlü şekil ile kaçındı. (H-I). Bu alt vücudunu, ana enerji reservini harcamadan duvardan tutarak kontrol için kullanmasını sağladı (H). Bu hareket aynı zamanda, ağırlık merkezinin soldan sağ el tutamağına geçişine de yardımcı oldu. 

Bir hareket sonra, yorgun Guido kuvvetli bir yan lock-off'da kurban olur. Vücut gerginliğini kaybeder, sol ayağı kayar ve düşer. İkinci sıradaki yarışmacı Yuji Hirajama Guido'nun serisini kullanarak hareketi başarır (O). François, tam aksine, duvarda marjinal baca olma avantajını kullanmak için dizini düşürür (M) Guido'yu bitirip, Yuji'ye zor anlar yaşatan hareketi sadece kolaylıkla yapmaz aynı zamanda pozisyondan da süratle çıkar. 

Bir sonraki harekette Yuji sallanıp ayağını yeniden yerleştirmek zorunda kalır (P), François'nın çözümü ise bir önceki hareketin gelişimidir ve ona zaman kazandırır (N). Zaman faktörü göz ardı edilemez. Sarkıta ulaştığında Yuji, enerjisini çok fazla tüketen hareketlerle François'dan 90 sn. daha fazla zaman harcamıştı. Yuji bir kaç hareket sonra düşer, aşırı terli vücudu, laktik asitin kaslarını ve dolayısıyla koordinasyonunu nasıl zehirlediğini gösteriyordu. 

Hatalar, optimal hareketlerle karşılaştırıldığı zaman çok açık görülüyor. Ama hataları rahat bir koltukta fark etmekle, onlardan tırmanma baskısından kaçınmak çok farklı konular. Stresli koşullarda sadece en çok çalışılmış hareketler kullanılabilir durumda olur. 

Genellikle parmaklarınız açıldığı yada, tutamadığı için düştünüz gibi gelir. Fakat sonuç olarak, sadece daha fazla kuvvete ihtiyacınızın olması, tırmanışınızın özelliğini kaybettirir. Parmaklarınız ister açılsın, ister açılmasın, bağlı olunan unsurlar; nasıl hareket ettiğiniz ve rotada bulunduğunuz yere ne kadar verimli geldiğiniz. 

Tırmanma hareket merkezli bir spordur.