İyi bildiğimiz bir şeyi düşünün, bisiklet kullanmak. Bir çocuk bisiklet kullanmayı öğrenirken, işlemle ilgili her ayrıntı zihinsel olarak onu meşgul eder ve hareketleri kaba, sarsıntılıdır. Bisiklet yana yattığı zaman gidonlarda değişiklikle denge sağlamaya çalışırken, sendeler, titrer ve bazen de düşer. Bisikleti sürerken, yalpalayan çocuk zihinsel olarak dengede kalabilmekle öylesine doludur ki, ne nereye gittiğini, ne de çevresinde olanların farkındadır. Oysa, 2 hafta sonra, inanılmaz bir değişiklik gerçekleşir. Hareketler kesintisizdir ve düşünsel dikkate artık pek ihtiyaç yoktur. Çocuğun bilinci tamamen özgürdür ve artık yalnızca yumuşak ve düzgün şekilde kullanmayı, engelleri geçip, genel alan ile ilgili hesaplar yapmakta ve hatta bisikletini kullanırken…