Haftasonu tek basima Ballikayalara gittim. Kimseyi bulamazsam kisa kaya ve solo teknik calisirim dedim.
Tavsanli koyunden Balliya dogru yururken kar yagisi basladi.
Hatta abartip tipiye donustu.
Geri donmeyide yediremedim,olmadi oradaki tesiste sicak birseyler yer-icer dusuncesiyle yola devam ettim.
Demir kopruye gelmeden keskin virajin onunde adeta bir irmak olusmus gurul gurul akiyordu.
Gecmenin imkani yok.
Ya suya dalacam yahutta diger yoldan sansimi deneyecegim.
Biraz bekleyince kurtaricim geldi.
Koca bir kamyon..
Balliya gelince kahvalti ve sicak cay hayalim sadece dusuncede kaldi.
Tesisi su basmis, biriken camuru disari atmaya calisiyorlardi.
Islanan ekmeklerin kuru kisimlarindan bir parca kopartip kahvaltilik bir seyler ayarladilar. Cay mi? Nerdeeee.
O havada fanta ile gecistirdim.
Ballinin her tarafindan sular akiyordu. Sag taraftaki patikadan vadiye giris iptal,
koprunun buyuk bir kismi su altinda.Ve irmak azgin bir nehire donusmus.
Ne saga nede sola gecit yok.
Benim kisa kaya calismamda yatti.
Bu arada gelmek icin arayan arkadaslarada unutun dedim.
Geriye birtek Sokak Kopekleri sektoru kalmisti.
Kar zaman zaman yagiyor,sonra duruyor ve gunes ardindan yine hava kapayip kar yagmaya devam ediyordu.
Tabii Balliyi bu sekilde gormek cok hosuma gidiyordu. Manzara enfes.
Sokak Kopekleri sektorune geldigimde bir supriz, kurulu bir cadir.
Dun gelip cadirda mahsur kalan bu iki gence dogrusu pek uzuldum.
Gece oylesine yagis durmamacisina ve siddetini arttirarak devam etmis ki tuvalet ihtiyaci icin bile disari cikamamislar.
Koseyi dondum ikinci supriz ;
Efecan,Irmak,Tarik ve Besto(tirmanis camiasindan).
Soguktan buzusmusler, islak dallarla ates yakmaya calisiyorlar, nafile.
Hava duzelir gibi olunca atliyorduk kayalara.
Ve kayarak dusuyoruz. Cunku cok az rota kuru.
Bir de hep ben (Bestonun) gaziyla lider giriyorum.
Parmaklarimi kayalarin sogugundan hissetmiyorum, hepsi oldu sosis gibi.
Ama aldiran kim oylesine mutluyuz ki, bu kosullarda tirmanabildigimiz icin.
Lapa lapa yagan kar ve bazen bir anda ortaya cikan gunes.
Nesemiz,kahkahamiz ve yari sicak kahvelerimizle dogayla bir butun olusturmustuk.
Tam ne kadarda ortamin bakir oldugunu dusunup sevinirken,
tesisin orda birkac tane yurdum insani(piknikci) disaridaki masalarda yerini almislardi bile.
Uzun sure kalamadilar.
Ipler, malzemeler ve ustumuz camur olmasina ragmen hava kararana kadar tirmaladik.
Geri donuste yuzlerimiz ve ellerimiz alev alev yaniyordu.
Yureklerde ise bir heyecen bir cosku vardi.
Sonmez Erkaya ( VANTUZ)
