Mesafe uçuşlarındaki başarı; bulunan termal havanın, pilotu uçuş yapaceğı bölgenin çok uzağına kadar götürecek güçte olmasıyia ilgilidir. Bulunan termal hava akımları gidilecek mesafeyi rahatlıkla iki katina çakarabilir. örneğin, yaklaşik 20 km’lik bir rüzgarlı havada, termal hava akimları yardımıyla 700 metreye çıktıktan sonra düz uçuşla katedilecek mesafe, rüzgarın da yardımıyla en az 8 km olacaktır. Bu mesafe başlangıçta yeterli bir uzaklıktır. 

Bu uçuşlar sırasında en zor olan nokta ise, “takip edilecek termale karar vermektir”. Bunu yaparken pilotun kendi kendine sormasi gereken bazi sorular vardir. Geçilecek bolgede ne gibi riskler var? Bulunan termalle ne kadarlık bir mesafe geçilmek isteniyor? irtifa, bu geçilecek mesafe için yeterli mi? Gidilen bölgede yeni bir termal bulma şansı varmı? Geri dönme şansı varmı?

Yükseleceklerini bilmek ve tayin etmek koşuluyla, gerçek anlamda başarılı olan pilotlar hangi irtifada olduklari konusunda pek fazla endişelenmezler. Bu pilotlar sabırla beklerler ve planladıkları yolda ilerler. Uzun mesafeler yapabilecek hava akımları, ve arka arkaya bulunabilecek termaller olduğu için dağlık bölgeIerde yapılan ilkmesafe uçuşları cok daha koiay ve verimlidir. Bu tür yerlerde sık sık rastlanan ve bir diğerinin kolayca yakalanabildiği termaller bulunmaktadir. Bununla birlikte bu bölgelerde karşılaşılan asıl zorluk, vadiler ya da derin yarıkların geçilmesi sırasında görülür.

Bu tür uçuşlarda yükseklik mesafe ile orantılı oIduğu için, uçuş çok yavaş bir biçimde sürerken oldukça zayıf bir kaldırıcı termalle yükselmeye devam edilecek ya da ancak düz uçuşla irtifa korunabilecektir. Eğer alçalma başlarsa ya da çöküş miktari çok fazia artarsa, yeni bir kaydırıcı termal bulununcaya kadar kanadın ulaşabileceği en büyük hızla ve arka rüzgarla o bölge hemen terkedilmelidir. Yamaç paraşütleri, termalden en iyi şekilde yaranlanabilen hava araclarıdır. Ancak hava hızı çok yavaş olduğundan mesafe yapabiimek için yeterince kaynak aramak ya da bastırıcılardan çabuk kaçabilmek konusunda bir o kadar da şansızlardır. Bu nedenle pilotların, uçuş sırasında zorlukla kazanılan irtifalar, bir anda kaybetmeye ya da gidilen yol üzerinde istenilen kaldırıcı havayı bulamama durumlarına da hazırlıklı olmaları gereklidir.

Uçuş yapılan tepenin sırtlarında ya da çevresinde dolaşmak gerçekten oldukça keyiflidir. Bununla birlikte bir sure sonra hemen hemen bütün pilotlar havada daha uzun mesafeler kat etme özgürlüğünü yaşamak isterler. Bazı yamaç paraşütü pilotları da birkaç süzülüş uçuşu yaptıktan sonra mesafe uçuşuna heveslenirler. Ancak çoğunlukla onlar termal uçuşun inceliklerini bilmezler ve yapmış oldukları bazı güzel uçuşların “çok iyi şartlar” nedeni ile gerçekleşmiş olduğunu anlayamazlar. Birçok pilot da emniyetli bir mesafe uçuşu için gerekli bilgisel alt yapidan ve yeterli uçuş deneyiminden yoksundur. Sadece çok az sayıda pilot yeteneklerini artırmak için termik uçuşlarda gerçekten çaba gösterir. işte ancak bu küçük azimlilik geleceğin mükemmel uçucularını yaratır. 

Uçuşun öğrenilmesinden sonra zamanla duyulan bu uzak mesafelere uçma arzusunun ve isteğin yaşanabilmesi için gerekli olanlar ise; termal havanin kullanılmasındaki ustalığın geliştirilmesi, meteoroloji bilgisi, yol boyunca olabilecek hava sınırlamalarının doğru tahmini ve biraz da cesarettir